Alles is trilling
… kan ik ook stoppen met deze medicijnen, als ik ook deze bijwerkingen als zeer storend ervaar.
Zelf neem ik die medicijnen al 7 jaar niet meer in en zie ik schrijf en leef nog steeds. Natuurlijk kan iedereen daarmee stoppen, maar door het lange gebruik van die middelen wordt je er ook afhankelijk van. Zoals gezegd de cholesterol verlagers (statines) daar kan (moet) je zondermeer direct mee stoppen als je cholesterolwaarden onder de 8 zijn.
De B-blokkers moet je afbouwen, hoe lang dat duurt hangt af van de dosis en de tijd die je het al gebruikt. Krijg je bijvoorbeeld 100mg Metropolol (B-blokker) gedurende jaren dan verlaag je de dosis per keer met een kwart (dus een kwart van het tablet). Na een week kan je dat verder verlagen met een kwart enz. Krijg je onderweg het gevoel dat het te hard gaat, doe je even een stapje terug. Hetzelfde geldt voor de bloeddrukverlagers (hierbij kan je de huisarts vragen tussentijds even je bloeddruk te meten, als je daar tenminste niet zenuwachtig van wordt).
Het zal duidelijk zijn dat als je dit doet, je gemotiveerd moet zijn om zelf de verantwoordelijkheid over jouw lichaam en jouw leven te durven nemen.
Ben je gewend jouw gezondheidsproblemen bij de dokter neer te leggen (zo van: los jij mijn probleem maar voor me op, daar ben je toch voor) zonder jezelf af te vragen: waarom gebeurt dit nou met mij?, dan moet je gewoon alle medicijnen die krijgt voorgeschreven, blijven innemen.
Enkele vrouwelijke lezers van mijn rubriek hebben mij erop gewezen dat als hun man door deze middelen (Statines en B-blokkers) impotent wordt, zij hier ook onder lijden en dat dit maar al te vaak spanningen in de relatie geeft. En dat als vrouwen deze middelen krijgen toegediend hun seksdrive ook verloren gaat. Ook dat kan grote spanningen opleveren, als de man deze middelen niet krijgt en dus een normale potentie en seksdrive heeft.
De meeste relatieproblemen onder normale omstandigheden zijn al seks gerelateerd, dus je begrijpt de impact van dergelijke medicijnen op relaties. Aan dit facet gaat de medische wereld voor het gemak maar even voorbij.
Als je met een klacht naar een arts gaat (of het nu je huisarts of een specialist is), is dat meestal een symptoom van een of andere onderliggende kwaal. Met bloedonderzoek of andere diagnostische methoden probeert de arts dan de onderliggende kwaal op te sporen.
Soms lukt dat, vaak ook niet of neemt dat teveel tijd in beslag. In ieder geval begint de arts een recept uit te schrijven om het symptoom (de klacht) te bestrijden. Veel verder komen ze meestal niet.
Mocht dat enig soelaas bieden dan is de patiënt tevreden. Na verloop van tijd nemen de klachten af, het onderliggende probleem verdwijnt en iedereen vindt de behandeling geslaagd.
De meeste kwalen zijn gelukkig tijdelijk omdat ze een uiting zijn van bepaalde leefomstandigheden die gepaard gaan met stress op het functioneren van orgaansystemen (in het uiterste geval kan je je lichaam of geest zo uitwonen dat een bepaald orgaansysteem er de brui aan geeft of je in een burnout terechtkomt). Het is niet gemakkelijk om deze stress te onderkennen en dus het ontstane probleem in jezelf op te sporen.
Heb je wel eens gehoord dat alles een frequentie heeft, een trillingsfrequentie? Dat betekent ook dat het om een energie gaat. Jouw lichaam is onder normale omstandigheden een bonk energie van zeer vele frequenties. Soms heb je zelf waarschijnlijk ook wel eens het gevoel dat er energie wegstroomt, je raakt vermoeid, lusteloos en krijgt mogelijk zelfs depressieve gevoelens. Dat is geen depressie, maar duidt op een energetische stoornis ergens in je lichaam.
Zijn het je hormonen die in de war zijn, is het je maagdarmsysteem dat disfunctioneerd of wordt de psychische onbewuste stress je te veel. Om hier achter te komen, moet je goed naar jezelf kijken, dat moet je ook leren, maar het feit dat je het doet, betekent al dat het onderliggende probleem zich zal kunnen herstellen.
Hoe heeft dit kunnen onstaan? Is het mijn leefwijze, doe ik dingen waar ik eigenlijk niet achter sta, ben ik wel mezelf. En dan kom je vanzelf tot de vraag: Wie ben ik eigenlijk en waar ben ik eigenlijk mee bezig en wil ik dat wel. Dit zijn natuurlijk vragen waar het leven over gaat.
Als je niet naar jezelf kijkt en het resultaat van jouw problemen die zich in een bepaalde klacht uiten bij de medische stand neerlegt dan moet je ook niet zeuren dat die medicijnen die je hebt gekregen smerige troep is of dat de chirurgische ingreep, door het al of niet optreden van complicaties, helemaal fout is uitgevallen. Je hebt immers zelf de regie over jouw probleem uit handen gegeven en dan heb geen controle meer op het medisch handelen.
Ik zou nog verder willen gaan: je lichaam of onderdelen daarvan hebben ook een frequentie. Ziektes, bacteriën en virussen bijvoorbeeld ook. Als jouw lichaam in dezelfde frequentie komt als de op dat moment heersende griep(virusinfectie) dan zal je die griep aantrekken en ook krijgen. Heb jij die griepfrequentie niet aangenomen dan zal je die griep niet krijgen.
Hoe en waarom je jezelf in die frequentie manouvreert, daar komen we later zeker op terug als je meer gaat begrijpen over frequenties want die zal ik steeds aan de orde proberen te stellen.
Eerst iets over het functioneren van ons zenuwstelsel in relatie tot de homeostase (handhaving van het evenwicht in functioneren) en de invloed op het ontstaan van ziekelijke afwijkingen.
Het zenuwstelsel bestaat uit de hersenen, de hersenzenuwen, het verlengde merg, het ruggenmerg en alle zenuwtakken en –takjes die daar van uitgaan. Het is een kolossaal netwerk van zenuwcellen en de uitlopers daarvan al of niet gebundeld in zenuwtakken, -takjes. Je kan geen uithoek in je lichaam vinden of er zijn zenuwtakjes die informatie naar het brein sturen of juist omgekeerd.
We onderscheiden dat deel van het zenuwstelsel dat ons onderbewustzijn representeert (het autonome of vegetatieve zenuwstelsel) en het deel dat is gerelateerd aan ons bewustzijn (denkvermogen, geheugen) met alle sensibele(gevoels)- en motorische functies die daarbij horen. Het onderbewuste en bewuste deel van ons zenuwstelsel hebben in ons brein vele verbindingen en kunnen een grote invloed op elkaar hebben.
Het autonome zenuwstelsel bestuurt in feite alle orgaanfuncties, inclusief die van de hersenen zelf. Je hoeft niet na te denken bij het ademhalen, je geen zorgen te maken of je alvleesklier of je hart wel goed werkt, nee, dat gaat autonoom.
Het bewustzijn is gezeteld in de neo-cortex en het vertegenwoordigt ondermeer ons denkvermogen, het stuurt onze spraak aan, het gebruikt en interpreteert de informatie van onze zintuigen, het kan verbanden leggen en associëren. Het bewustzijn functioneert dankzij ons geheugen.
Het geheugen kan bij sommige mensen zeer groot zijn en zelfs fotografisch. Dit vergt een enorme opslagcapaciteit. De opslag en het associatief vermogen blijft een terrein van onderzoek en is zeker van belang bij het ontstaan van verschillende vormen van dementie.
Het onderbewustzijn is primitiever, het bevat onze oerprogramma’s, het gaat over voortplanting, leven en dood, verliefdheid, liefde, genegenheid, medelijden, empathie, schuldgevoel, angsten, woede, wraak, agressie en al onze autonome regelsystemen.
Het wordt nog ingewikkelder als we er vanuit gaan dat ons bewustzijn bij vrijwel iedereen op een andere manier is gemanipuleerd (opvoeding) en de wereld er dus niet voor iedereen hetzelfde uitziet. Ook het onderbewuste zal per individu verschillende gevoeligheden hebben.
Vele van deze gevoelens zijn door het gemanipuleerde bewustzijn niet goed te reguleren en zo ontstaan er chronische conflicten waardoor zenuwimpulsen verstoord raken en energiebanen in disbalans komen.
Als onderbewuste conflicten aanleiding zijn tot een dysfunctie op orgaanniveau (ziekte) dan geeft dat ons een kans om na te gaan welk onbewust conflict hieraan ten grondslag ligt. Dit is een belangrijk gegeven en het geeft ons wellicht de mogelijkheid het conflict te benoemen, het probleem onder ogen te zien en zo mogelijk het conflict op te lossen.
Samengevat: vanaf de geboorte wordt het zich ontwikkelende brein wat betreft het bewuste deel gemanipuleerd door zijn opvoeders (nee dat mag niet, nee dit mag niet, en ga zelf maar na waar je als opvoeder de hele dag mee bezig bent). Dit zal zeker invloed hebben op het frustratieniveau van het onderbewustzijn. Het onderbewustzijn zal uiteindelijk reageren op de voortdurende overheersing van het gemanipuleerde en vaak daardoor verstoorde bewustzijn. Afhankelijk van het type frustratie kan dat leiden tot een bepaalde orgaanaandoening.
Het onderbewustzijn reguleert ook de hormoonhuishouding van ons lichaam. Hormonen zijn biologisch zeer actieve stoffen die noodzakelijk zijn voor onze energiehuishouding. Diverse hormonen hebben via een directe werking op de hersenen onder meer invloed op emoties als angst, agressie, wraak, welbevinden, voortplantingsdrift en verliefdheid. Verder reguleren hormonen allerlei ingewikkelde celbiologische processen en hebben te maken met onze energievoorziening.
Het zijn de harmonieuze energiestromen die uiteindelijk ons welbevinden bepalen.
Het lichaam is een zeer complex geheel: Als energiebanen chronisch disfunctioneren of geblokkeerd raken zal dit ziekelijke afwijkingen veroorzaken omdat frequenties in weefsels gaan veranderen.
In de volgende rubriek gaan we onze aandacht richten op het Immuunapparaat. We hebben een kapstok nodig om inzicht te krijgen in het functioneren van ons lichaam. Dat moet de basis zijn waar we steeds aan kunnen refereren als er zich een probleem ten aanzien van onze gezondheid voordoet.
Voor jou, die dit leest: vraag vrijmoedig.
Tot de volgende rubriek van dr Roel.
Dr Roel Veldhuizen
** Wie een vraag heeft voor Dr Roel mag die emailen naar info(apestaart)orjana(punt)nl (schrijven zoals een normaal emailadres geschreven wordt). Dr Roel zal uit de inzendingen selecteren en antwoorden via de column of email. Uw mail wordt altijd beantwoord of door Orjana of door Dr Roel.